MİNNƏTÇİ
сущ. миннетчи, масад патал са затӀ хагьиш ийидайди, миннет ийидайди; minnətçi düşmək миннетчи хьун, масад патал хагьиш авун, миннет авун, арачи хьун.
сущ. 1. проситель (тот, кто обращается с просьбой) 2. ходатай (тот, кто обращается к кому-л. с просьбой за кого-л
Tam oxu »is. Özgə üçün başqasından bir şey xahiş edən, minnət edən. [Sona] qapısına gələn bir çox elçiləri, minnətçiləri boş yola saldı
Tam oxu »