MÜRƏTTİB

is. [ ər. ] köhn. Mətbəədə hərf düzən işçi; düzücü. Mətbəə mürəttibləri.
– Qoca mürəttib kiçik bir işarəyə bənddi. M.Hüseyn.

Синонимы

  • MÜRƏTTİB MÜRƏTTİB (mətb.) Qoca mürəttib kiçik bir işarəyə bənddi (M.Hüseyn); HƏRF YIĞAN/DÜZƏN [Balağa:] Atam naborşik, yəni hərf yığan, mürəttib idi (H

Этимология

  • MÜRƏTTİB Ərəbcə tərtib sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
MÜRƏKKƏBSİLƏN
MÜRƏTTİBLİK

Значение слова в других словарях