MÜSTƏBİD
[ər.] прил., сущ. 1. залум гьукумдар; 2. залум, къансар, иви хъвадай, зулумкар.
sif. və is. [ər.] 1. İstibdadçı, zalım hökmdar, hakimi-mütləq. Müstəbidlər yaşamaqçın rahət; Şairi əldə ediblər alət
Полностью »I сущ. деспот, тиран II прил. деспотический, деспотичный, тиранический, тираничный
Полностью »MÜSTƏBİD – ZAVALLI Müstəbiddir, cəlladdır, qaniçəndir, kütbaşdır (M.İbrahimov); Mən ürəyimdə heyifsiləndim ki, zavallı qızı məktəbdən məhrum edəcəklər
Полностью »