MÜSTƏNTİQ

is. [ ər. ] İlk məhkəmə istintaqı aparan vəzifəli şəxs; silistçi.
Həmin gündən sonra Cavahir müstəntiqin tələbi üzrə həbs edildi. T.Ş.Simurq.
Prokuror müstəntiqlə söhbətinə ara verdi. M.Hüseyn.

Синонимы

  • MÜSTƏNTİQ MÜSTƏNTİQ (hüq.) Günahları uğursuzdur; Qərarınız düzdü; Müstəntiqə vermək lazımdır işi (R.Rza); SİLİSTÇİ (köhn

Этимология

  • MÜSTƏNTİQ Ərəbcə istintaq sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
MÜSTƏMLƏKƏLƏŞDİRMƏK
MÜSTƏNTİQLİK

Значение слова в других словарях