Çünki ruhu haman mühit ilə mərbutdur.
MƏRBUT
sif. və zərf [ ər. ] köhn. Bağlı, rabitəli, əlaqəli, əlaqədar. [Oqtay:] Daha zəif bir rus aktrisası bir Tatyananı daha az zəhmətlə, daha gözəl oynaya bilər.
ə. 1) bağlı, bağlanmış; 2) bitişik, yapışıq; 3) yapışdırılmış, ilişdirilmiş; 4) tam mənasilə tabe olan; 5) aid, mənsub
Полностью »прил. устар. связанный, соединённый, прикреплённый, присоединённый. Mühitlə mərbut olmaq быть связанным со средой
Полностью »