MƏRHUM
\[ər.\] прил. маргьум, мергьум (кьейи, регьметдиз фейи; // сущ. регьметлу(ди); mərhum olmaq регьметдиз фин, кьин).
1) sif. feu, -e ; défunt, -e ; ~ babam və nənəm mes feus grands-parents ; ~ anası sa défunte mère ; 2) is
Полностью »MƏRHUM (ölmüş, rəhmətə getmiş) Qılıncımı tullayıb o andaca yerə mən; O mərhumun nəyini taxdım onun yerindən! (B
Полностью »I прил. покойный, покойная. Mərhum atam мой покойный отец II в знач. сущ. покойный, покойная. Mərhumu yad etmək почтить память покойного(ой), mərhum y
Полностью »sif. [ər.] Ölmüş, vəfat etmiş, rəhmətə getmiş. [Xudaverdi:] Xeyr, mən soruşuram ki, mərhum atanızın adı nədir? M
Полностью »