NƏFƏSSİZ
прил., нареч. нефессуз (1. гьалдай аватнавай, ччан аламачир; 2. пер. нефес авачиз, кас авачиз, инсан авачиз).
I прил. 1. обессиленный (лишившийся сил) 2. бездыханный (лишённый признаков жизни); мёртвый. Nəfəssiz bədən (cəsəd) бездыханное тело 3
Полностью »sif. və zərf 1. Haldan düşmüş, cansız. Nəfəssiz düşüb qaldı. – Dinlədilər yolu bir az nəfəssiz; Qaldılar bir qədər səmirsiz, səssiz
Полностью »