1. Dağınıq, qatma-qarış, nizamsız.
Ağarmış saçları çiyninə tökülmüş, pərişan saqqallı bir qoca … dar küçə ilə gedirdi.
…Səlim [Mehribanın] tərləmiş üzünə tökülmüş pərişan saçlarını bir tərəfə edib alnının tərini sildi.
□ Pərişan etmək – pərən-pərən salmaq, dağıtmaq, darmadağın etmək.
Girsə o səngərə tək bir qəhrəman; Bütün bir alayı edər pərişan.
Pərişan olmaq – darmadağın olmaq, pərən-pərən düşmək; dağılmaq.
Havada parladı qızıl bir nişan; Gərayın dəstəsi olub pərişan…
2. Qəmli, kədərli, qüssəli.
Pərişan gəzirsən bütün aləmi; Gözündə ilk bahar zimistan olur…
[Afət:] Yaramı açma gəl, Pəri, qan gedər; Afət bu dünyadan pərişan gedər.
□ Pərişan etmək – çox məyus etmək, kədərləndirmək, qüssələndirmək, qəmləndirmək.
Bir tərəf şanə dağıtdı zülfünü, bir yan səba; Hər tərəfdən hər biri könlüm pərişan etdilər.
Bütün ömründə çox az xəstələnən, son illər heç xəstələnməyən Böyükkişinin qəflətən yorğandöşəyə düşməsi xanımın halını olduqca pərişan etmişdi.
Pərişan olmaq – qəmlənmək, kədərlənmək, qüssələnmək, çox məyus olmaq.
İstəsən könlüm kimi zülfün pərişan olmasın; Ol qədər cövr et mənə ah etmək imkan olmasın!