qahal
сущ. нугъ. кар, парах (мал-къара хуьн патал жугъун элкъуьрнавай кьил ахъа чка).
is. enclos m, parc m
(Zəngilan) bax qaxal. – Heyvannarı gəti, sal qahala; – Yaqub inəyi qahalda bağladı
is. məh. Mal-qaranın saxlandığı, ətrafı çəpərli və ya hasarlı üstüaçıq yer; ağıl. Bu gün Bəxti də evdə yatmayıb, özünü malqaranın qahalına verdi