QANUNAUYĞUN

sif. Qanuna müvafiq, qanun ilə düz gələn; təsadüfi deyil, obyektiv qanun üzrə əmələ gələn, qanuna tabe olan. Qanunauyğun hərəkət. Hadisələrin qanunauyğun (z.) inkişaf etməsi.

Антонимы

  • QANUNAUYĞUN QANUNAUYĞUN – TƏSADÜFİ Verilən sual təsadüfi yox, qanunauyğun idi (“Azərbaycan”)
QANUN-QAYDA
QANUNAUYĞUNLUQ
OBASTAN VİKİ
Qanunauyğunluq
Qanunauyğunluq — Real dünyanın vacib, əsaslı və təkrarlanan hallarının qarşılıqlı əlaqələri. Cəmiyyətin, təbiətin və mənəvi dünyanın hallarının inkişaf və oturuşmasının mərhələ və formalarını müəyyən edən sistem. İstisnaya əks vəziyyət. Ümumi, xüsusi və universal qanunauyğunluq vardır.

Значение слова в других словарях