I
прил.
1. угрюмый, мрачный, хмурый
2. перен. необщительный, нелюдимый
II
сущ. бирюк
sif. Üzü gülməyən, qaşqabaqlı; üzügülməz, adamayovuşmaz. Qaraqabaq adam. – Yazıq o şəxsə ki qaraqabaqdır; Nə qədər yaraşır insana gülmək! M
Полностью »s. 1. gloomy, sombre; ~ yoldaş gloomy companion; ~ xarakter sombre character; 2. unsociable; ~ olmaq to keep* oneself to oneself
Полностью »1. QARAQABAQ Kərəm az danışan və qaraqabaq idi (M.İbrahimov); QAŞQABAQLI [Sərxan] gələndə en qaşqabaqlı adamların belə dodağı qaçırdı (M
Полностью »