QARAQIŞQIRIQ
сущ. разг. крик, шум, гам (неуместный, беспричинный); паника; qaraqışqırıq qoparmaq шуметь, кричать, привлекая всеобщее внимание
i. squall, clamour, uproar, scream; ~ salmaq / qoparmaq to squall, to make* a noise, to set* up a clamour; Uşaq qaraqışqırıq saldı / qopardı The baby
Tam oxu »is. Səs-küy, çığır-bağır; heç bir ciddi səbəb olmadan qaldırılan hayküy, qışqırıq. Birisi qəflətən gəlib … [Səlimi] tərpətdikdə, o qaraqışqırıq qoparı
Tam oxu »