1. Uca, bərk, zil.
Molla İbrahim Xəlil bu halət ilə görməkdən vəch edib, qayım sövt ilə çığırırdı.
2. Bərk, möhkəm, ağır, tutarlı.
Təzəcə dəyənək alıbsan ələ; Qayım tut ki, nagah düşər, ağlarsan.
[Vəzir:] Əlbəttə, sabah ona bundan qayım sözlər deyəcəyəm.
Odabaşı əlini ölçə-ölçə qayım səs ilə başladı: – A kişi, sən allah, zarafat eləmə…
3. Simic, xəsis, bərk.
[Zalxa:] Niyə qayım olmayım, səndən mən nə xeyir görmüşəm?