QOCALMIŞ
прич. 1. кьуьзуь хьайи (хьанвай); кьуьзуь (мес. итим); 2. куьгьне хьайи, гужунай аватнавай (мес. накьв); сур хьайи (мес. ттар).
прил. 1. старый; престарелый 2. лес. перестойный. Qocalmış meşə перестойный лес
Полностью »f.sif. 1. Qoca yaşına çatmış; qoca. Qocalmış kişi. Qocalmış şair. 2. Köhnəlmiş, gücdən düşmüş, yıpranmış
Полностью »