1. “Qoşmaq”dan məch. Atlar arabaya qoşulmuşdur. Fayton qoşulmuşdur. Vaqonlar parovoza qoşuldu.
2. t-siz. Birləşmək, qarışmaq, daxil olmaq, bir işin iştirakçısı olmaq.
Fəhlələrin daha düzgün fənd işlətdiklərini görən yanğın alayı da onlara qoşuldu.
Payızda [Şamama] da anasına qoşulub pambıq yığırdı.
// Şərik olmaq, razı olmaq, qəbul etmək.
Yoldaş sədr, cavanlar deyənə mən də qoşulub qol qoya bilərəmmi?
3. t-siz. Yoldaş olmaq, birləşmək, əlaqə saxlamaq. [Məsmə:] Xəstəxanaya getməyə ürəyim gəlmirdi.
Nəhayət, bir gün tanış bir qadına qoşulub oraya getdim.
4. Məşğul olmağa başlamaq, pis iş dalınca getmək.
[Naçalnik:] Sən mənim məsləhətimi eşitməyib, yenə yaman işə qoşuldun.
5. t-siz. Qarışmaq, müdaxilə etmək.
[Məşədi Qurban:] Sənlik nə var ki, bu işə qoşulursan? Sən nəçisən?
O, heç özünün də xəbəri olmadan söhbətə qoşulmuşdu.
◊ Qoşulub qaçmaq (getmək) – köhnə məişətdə: ata-anasının razılığı və xəbəri olmadan, qızın sevdiyi oğlanın evinə getməsi. [Sona xanım:] Mən toy istəmirəm. Elə toysuz gedəcəyəm.
Qoşulub qaçan … bir mən deyiləm; gündə yüzü qoşulub qaçır.
Gülpərinin könlü əmisi oğlunda idi. Ona görə ona qoşulub qaçmaq istəyirdi.
[Məhərrəm:] Mən sənin yerinə olsam, Cahangir, əhvalatı düz Rüstəm bəyin özünə deyərəm və qandıraram ki, qızın Rəşid bəyi doğrayan Heydər bəyin oğluna qoşulub qaçmaq istəyir, onda bəlkə…