м (мн. желобки) 1. novça, novcuq; 2. zool. gövşəyən heyvanların mürəkkəb mədəsinin bir hissəsi
прил. novşəkilli; желобчатая выемка novşəkilli oyuq
ж köhn. jelonka (keçmişdə quyudan neft çıxartmaq üçün işlədilən uzunsov vedrə)
желонка söz. sif
м köhn. jelonkaçı (bax желонка)
несов. 1. saralmaq; 2. saralıb solmaq; 3. saralmaq, görünmək (sarı şey)
несов. bax желтеть 3-cü mənada
ж мн. нет 1. sarılıq; 2. sarı ləkə
ж мн. нет dan. sarı ləkə, sarıyaçalar zolaq
несов. saraltmaq; sarı rəngə boyamaq
несов. saraldılmaq, sarıya boyanmaq
желток söz. sif
ж мн. нет sanmtıllıq, sarıyaçalarlıq
прил. sarımtıl, sarıyaçalar
м yumurta sarısı
прил. sarıdərili
прил. sarıqanad(lı)
прил. sarısifət, sarıbəniz
прил. sarıdimdik(li)
м zool. koramal
прил. 1. sarıdimdik (quş balası); 2. məc. təcrübəsiz; желторотый юнец təcrübəsiz cavan
ж bot. şəbbugülü
м bot. sarıçiçək (sarı çiçəkləri olan müxtəlif çəmən otları)
ж мн. нет tib. sarılıq, sarılıq azarı
tib. желтуха söz. sif
ж мн. нет xüs. sarı boyaq
жёлудь söz. sif.; желудёвый кофе palıd qozası qəhvəsi
м 1. mədə; 2. məc. qarın, gödən; ◊ расстройство желудка mədə pozulması, ishal; на голодный желудок acqarına
м anat. mədəcik
желудок söz. sif.; желудочные болезни tib. mədə xəstəlikləri; желудочный сок mədə şirəsi
ср мн. нет xüs. saraltma; sarıya boyama
ср мн. нет fiziol. od ifrazı (qaraciyərin öd ifraz etməsi)
несов. özünü naza qoymaq, özünü əzib-büzmək
ж nazlı, özünü əzib-büzən, ədabaz, işvəsatan qadın (qız)
ср dan. özünü naza qoyma, nazlanma, naz satma; naz, işvə, ədabazlıq
несов. özünü əzib-büzmək, özünü naza qoymaq, ədabazlıq etmək
ж nazlılıq, naz, qəmzə, işvə
прил. nazlı, əzilib-büzülən, ədabaz
ср мн. нет naz-qəmzə, naz, ədabazlıq, işvə satma, işvə
м mirvari, inci, dürr
ж 1. mirvari dənəsi, inci dənəsi; 2. məc. inci, yaraşıq
ж жемчужина söz. kiç
ж 1. zool. mirvari molyusku; 2. məh. bayt. vərəm xəstəliyi (ev heyvanları və quşlarında)
1. жемчуг söz. sif.; жемчужное ожерелье mirvari boyunbağı; 2. məc. mirvari kimi, inci kimi, sədəf kimi (parlaq, təmiz, şəffaf saf); ◊ жемчужная болезн
ж arvad
прил. evli
жена söz. sif.; arvadın, arvadının, arvadımın; женин портрет arvadı(mı)n şəkli
сов. и несов. evləndirmək; ◊ без меня меня женили qız evində toydur, oğlan evinin xəbəri yoxdur
ж мн. нет evlənmə