RƏBT
\[ər.\] сущ. 1. кутӀунун, гилитӀун, гилигун, галкӀурун, акалун (мес. кьве гаф сад-садахъ); rəbt etmək кил. rəbt 1); 2. алакъа, талукьвал.
i. 1. tie, bond; 2. connection; relation; ~ etmək to tie together (d.), to bind*(d.); (fikirləri) to connect (d
Полностью »сущ. устар. 1. связь, связывание, соединение, скрепление 2. отношение, касательство; rəbt etmək соединять, связывать, скреплять ◊ iki sözü bir-birinə
Полностью »is. [ər.] 1. Bağlama, ilişdirmə. □ Rəbt etmək – bağlamaq, ilişdirmək, əlaqələndirmək. İki sözü bir-birinə rəbt edə bilmir
Полностью »