RƏİYYƏT
[ər.] сущ. райят (са гьукуматдин табийвилик квай, адан гражданин тир агьали, халкь); // агъуз къатарикай тир кас, кесиб кас.
is. [ər.] Bir dövlətin tabeliyində olan(lar); təbəə. Atabəy Məhəmməd, Marağa və Təbrizi alandan sonra şəhərlərə qasidlər göndərib, rəiyyətlərinə böyük
Полностью »сущ. устар. 1. подданный (тот, кто подчиняется власти хояина, господина в его владениях) 2. неимущий, бедняк
Полностью »ə. 1) bir hökmdarın tabeliyində olan əhali; təbəə; 2) bir dövlətin vətəndaş(lar)ı
Полностью »RƏİYYƏT – BƏY Rəiyyət nə qədər avam olsa, bir elə bəy üçün məsləhətdir (Ə.Haqverdiyev)
Полностью »