ə. 1) mənsəb sahibi; vəzifəli; 2) zabit.
ə. 1) mənsəb sahibi; vəzifəli; 2) zabit.
устар. сущ. должностное лицо, человек с положением (лицо, занимающее значительное место в обществе, определяемое высокой служебной должностью)
Полностью »sif. və is. [ər.] Yüksək mənsəb, vəzifə sahibi olan, yüksək mənsəbli (vəzifəli). [Hacı Həsən:] Şeyxəna! Bu Heydər ağadır ki, teleqrafxanada sahibmənsə
Полностью »