1. Üz.
…Hər kəs [Xudayar bəyin] sifətinə diqqətlə baxsaydı, əlüstü duyardı ki, Xudayar bəy bu dəqiqə fikir dəryasına, bəlkə qəm dəryasına qərqdir.
[Gülçöhrə:] Asya demişkən arşınmalçının sifəti yaxşı idi.
2. Bir şəxsi və ya şeyi başqalarından fərqləndirən hal, surət, keyfiyyət. Mərdlik insana yaraşan ən gözəl sifətlərdən biridir.
◊ Sifət göstərmək – bax üz göstərmək (“üz”də).
Sifəti tutulmaq – qanı qaralmaq, üzü tutulmaq.
Nazxanımın sifəti tutuldu.
Sifətin tökülsün! – qarğış ifadəsi.
Sifətini turşutmaq – bax sir-sifətini turşutmaq.
Kosa [Meşinovun] döşündən itələyərək bürüşmüş sifətini turşutdu.
