suçlu
s. guilty, culpable; bir şeydə ~ olmaq to be* guilty of smth.; bir kəsin yanında / qarşısında ~ olmaq to be* guilty before smb
Полностью »SUÇLU – GÜNAHSIZ Sən ağacı götür, suçlu özünü bildirəcək (Ata. sözü); Nə qədər günahsız adamları bada veriblər (“Ulduz”)
Полностью »1) təqsirkar, günahkar; 2) cani, cinayətkar; harp suçluları – hərbi canilər cani, cinayətkar, günahkar, suçlu, təqsirkar
Полностью »разг. I прил. виноватый: 1. виновный в чём-л., совершивший какой-л. проступок, провинившийся в чём-л
Полностью »