TIĞ
сущ. чӀехи кӀунтӀ (мес. къуьлуьн, живедин); tığ vurmaq кӀунтӀ авун, са чкадал кӀватӀун, сад-садан кьилел кӀватӀун.
is. Böyük qalaq, yığın. Kərbəlayı Hatəmxan əlindəki kürəyi buğda tığına vurub, ağa dərvişə tərəf yeridi
Полностью »сущ. куча (большое количество чего-л. сыпучего, сваленного горкой в одном месте). Qar tığı куча снега, qum tığı куча песка; tığ vurmaq складывать, сло
Полностью »I (Ağcabədi, Ağdam, Borçalı, Culfa, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Laçın, Meğri, Ordubad, Şəmkir, Şuşa, Tovuz, Zəngilan) böyük topa
Полностью »Taxılı, bostan məhsullarını və s. təpəcik halında bir yerə yığır və adını tığ qoyurlar. Sözün əsli yığ (topa) kimi olub
Полностью »