TIĞ

I
(Ağcabədi, Ağdam, Borçalı, Culfa, Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Laçın, Meğri, Ordubad, Şəmkir, Şuşa, Tovuz, Zəngilan)
böyük topa. – Bıra bir tığ odun yığmışam (Zəngilan); – Həsəngil tığ peyin daşıdılar bostana (Cəbrayıl); – Ordakı qartof tığları ha:sı priqədənindi (Gədəbəy); – Saba üş karrı tığ üzüm yığecıx ki, hərəsi bir maşın ulsun (Meğri)
◊ Tığ vurmax (Ağdam, Bərdə, Şuşa) – müəyyən bir şeyi təpə şəklində bir yerə yığmaq, topa düzəltmək. – Odunu tığ vurmuşam, qış çıxınca yandırajam (Ağdam); – Taxılı tığ vur, sə:r so:urarıx (Bərdə)
II
(Salyan)
səliqə, səliqə-sahman. – Qoymaram öyi-eşigi tığdan düşə