Disqrafiya (yun. δυσ - mənfi, γράφω - "yazıram") zəka ilə əlaqəli olmayan yazının pozulması.[1] Bu, spesifik öyrənmə əlilliyidir, həmçinin transkripsiya, əl yazısı, orfoqrafik kodlaşdırma və barmaqların ardıcıllığı (yazmaq üçün lazım olan əzələlərin hərəkəti) ilə əlaqəli bir yazı pozuntusudur.[2] Tez-tez nitq pozuntusu, diqqət çatışmazlığı və hiperaktivlik pozuntusu (DÇHP), inkişaf koordinasiya pozuntusu kimi digər öyrənmə və neyro-inkişaf pozuntuları ilə üst-üstə düşür.[3]
Disqrafiya | |
---|---|
XBT-10-KM | R48.8 |
XBT-9 | 315.2, 784.61, 784.69 |
MedlinePlus | 001543 |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Psixi pozuntuların diaqnostik və statistik təlimat mərkəzi zəka və yaşa uyğun təhsillə ölçülən fərdin yaşını nəzərə alaraq, yazı bacarıqları gözləniləndən aşağı olduqda, disqrafiya yazılı ifadə kateqoriyasında öyrənmə əlilliyi kimi xarakterizə olunur. Psixi pozuntuların diaqnostik və statistik təlimat mərkəzi yazının yalnız yazı ilə əlaqəli hərəkət davranışlarına aid olub-olmadığı və ya orfoqrafiya və yazı bacarıqlarını ehtiva etdiyinı aydın etməyib.[3]
Disqrafiyanı beyin zədəsi, mütərəqqi xəstəlik və ya insult nəticəsində yazı qabiliyyətinin qazanılmış itkisi olan aqrafiyadan (bəzən qazanılmış disqrafiya adlanır) fərqləndirmək lazımdır.[4][5]
Diaqnostik çətinliklər və tədqiqatın olmaması səbəbindən disqrafiyanı dünya miqyasında yayılması məlum deyil.
Yazıda ən azı iki mərhələ var: linqvistik mərhələ və motor-ifadə-praktik mərhələ. Linqvistik mərhələ eşitmə və vizual məlumatların hərflər və yazılı sözlər üçün simvollara kodlaşdırılmasını əhatə edir. Bu, yazını idarə edən linqvistik qaydaları təmin edən bucaqlı girus vasitəsilə həyata keçirilir. Motor mərhələsi yazılı sözlərin və ya qrafemlərin ifadəsinin ifadə olunduğu yerdir. Bu mərhələ beynin alın payı sahəsi tərəfindən idarə olunur.[6] Bu vəziyyət insanların cavab reaksiyası aparmasına, eləcə də yazı prosesi boyunca ritm və vaxta nəzarətin gözlənilməsi və həyata keçirilməsinə səbəb ola bilər.[7]
Disqrafiyası olan insanlar çox vaxt müəyyən səviyyədə yaza bilirlər və barmaqların hərəkətini[7] və digər incə motor bacarıqlarını tələb edən digər fəaliyyətlərdə çətinlik çəkə bilərlər, məs. ayaqqabı bağını, düymələri bağlamaq və ya müəyyən musiqi alətlərində çalmaq.
Bununla belə, disqrafiya bütün növ xırda motorika bacarıqlarına təsir etmir. Disqrafiyası olan insanlar müxtəlif əl yazısı və orfoqrafik çətinliklərlə üzləşirlər[2] ki, bu da öz növbəsində yazı yorğunluğuna səbəb ola bilər[3]. Transkripsiya pozuntusu olmayan insanlardan fərqli olaraq, onlar yazdıqlarına baxa bilmirlərsə, tələffüz etdikləri hərflərin ölçüsünü və formasını saxlamırlar. Onların əsas qrammatika və orfoqrafik bacarıqları olmaya bilər (məsələn, p, q, b və d hərflərini tələffüz etməkdə çətinlik çəkirlər) və fikirlərini kağıza köçürmək istəyərkən çox vaxt səhv söz yazırlar. Bu pozuntu adətən uşaq ilk dəfə yazı ilə tanış olduqda baş verir.[2] Müvafiq olaraq, yetkinlərin, yeniyetmələrin və uşaqların disqrafiyaya eyni dərəcədə həssas olduğu müəyyən edilib.[8] Tədqiqatlar göstərib ki, inkişaf disqrafiyası olan universitet tələbələri neyroinkişaf pozuntusu olmayan həmyaşıdları ilə müqayisədə hələ də əl yazısı, xırda motorika bacarıqları və gündəlik motorika funksiyaları ilə bağlı əhəmiyyətli çətinlik çəkirlər.[9]
Disqrafiya demək olar ki, həmişə disleksiya, diqqət çatışmazlığı pozuntusu və ya şifahi və yazılı dil öyrənmə əlilliyi[2][10][11] kimi digər öyrənmə qüsurları və ya neyroinkişaf pozuntuları ilə müşayiət olunur və bu, disqrafiyanın növünə təsir edə bilər. Turet sindromu və dispraksiya disqrafiklər arasında çox rast gəlinən diaqnozlardandır.[12][13]
İnkişaf disqrafiyası əvvəlcə yalnız disleksik şəxslərdə baş verən bir xəstəlik olaraq təsvir edilmişdir. Tədqiqatçılar disleksiya olmadan baş verən müxtəlif növlərin olduğunu aşkar edənə qədər XX-ci əsrin ortalarına qədər disqrafiya ayrı bir növ kimi öyrənilməmişdir.
Disleksiklər və disqrafiklər oxşar sinxronizasiya çətinlikləri və orfoqrafik problemlərlə üzləşirlər. Bununla belə, disleksiya fiziki yazı qabiliyyətini pozmur və ya xırda motorika bacarıqlarına əhəmiyyətli dərəcədə təsir göstərmir, disqrafiya isə oxumağı başa düşməyə təsir etmir.[3] Disqrafiyanın müəyyən edilməsi və müalicəsi hələ də inkişaf etməkdədir.[14]
Disqrafiyanın üç əsas növü var:
Disleksik disqrafiyanı (bəzən linqvistik disqrafiya adlanır) digər növlərdən fərqləndirən bir neçə xüsusiyyəti var. Disleksiya-disqrafiyası olan insanlarda adətən fonemik xarakter daşıyan şifahi və yazılı orfoqrafiya zəif olur. Onların yazdığı sözlər çox vaxt oxunmur, əlavə və ya silinmiş hecalar və ya hərflər olur və sözlərin ortasında hər bir sözü tanınmaz hala gətirə bilən lazımsız böyük hərf və ya böyük boşluqlar olur. Onlar həmçinin əlifbanın heç bir hərfinə bənzəməyən simvollar daxil edə bilərlər.[15] Disleksik-disqrafik şəxslər kifayət qədər yaxşı surətdə işləməyə malikdirlər və onların rəsm çəkmək qabiliyyəti saxlanılır. Onların barmaqlarını vurma sürəti (incə motor problemlərini müəyyən etmək üçün bir üsul) normaldır, bu da beyincik zədəsindən qaynaqlanmadığını göstərir.[14] Şifahi icra funksiyasının pozulması da pozuntunun bu forması ilə əlaqələndirilir.
Araşdırmalar göstərdi ki, disleksik disqrafiyası olan oğlanlar, ilk növbədə, dil qüsurlarından daha çox motor planlaması ilə mübarizə aparırlar, lakin digər növlərlə müqayisədə linqvistik/disleksik disqrafiyanın yayılması aydın deyil.[3]
Hərəkət disqrafiyası (bəzən periferik disqrafiya adlanır) xırda motorika bacarıqlarının olmaması, zəif çeviklik, zəif əzələ tonusu və ya müəyyən edilməmiş hərəkət bacarıqsızlığı ilə əlaqədardır. Hərəkət disqrafiyası həm hərəkəti, həm də hərəkət yaddaşını pozur.[7] Yazının formalaşması çox qısa yazı nümunələrində məqbul ola bilər, lakin bunun yerinə yetirilməsi üçün həddindən artıq səy və əsassız vaxt tələb olunur və bu, əlin artritə bənzər kimi gərginliyinə səbəb ola biləcəyi üçün əhəmiyyətli bir müddət davam edə bilməz.
Ümumiyyətlə, başqa sənəddən köçürülsə də, onların yazı işləri zəif olur və ya oxunmur. Bu insanların xırda motorika bacarıqları ilə bağlı problemləri olduğunu göstərir. İnkişaf koordinasiya pozuntusu olan şəxslər disqrafik ola bilər və motor disqrafiyası dispraksiyanın əlaməti kimi xidmət edə bilər.[16] Motor disqrafiyası barmaqların düzgün tutulmasına mane olur və qələmin düzgün tutulmaması səbəbindən yazı əyilir.[2][7] Orta yazma sürəti disqrafiyası olmayan insanlardan daha aşağıdır, lakin yaşla yaxşılaşır. Motorika bacarıq çatışmazlıqları disqrafiyanın ümumi səbəbi kimi görünür. Pozuntusu olan uşaqların 78%-də kinematik çətinliklər, 58%-də isə təzyiq bacarıqları ilə bağlı problemlər olur.[17]
Məkan disqrafiyası olan insanlarda məkanı dərketməsində qüsur olur. Məkan qavrayışının bu şəkildə pozulması oxuna bilməyən yazı, düzgün olmayan hərf məsafəsi və rəsm qabiliyyətinin ciddi şəkildə pozulması ilə nəticələnir. Onların normal şifahi orfoqrafiya və normal barmaq vurma sürəti var ki, bu da bu növün xırda motorika bacarıqlarına əsaslanmadığını göstərir.[18] Əslində, simptomlar burada sadalananlardan fərqli ola bilər. Beynin sağ yarımkürəsi zədələnmiş insanlarda məkan disqrafiyası inkişaf edə bilər.
Tədqiqatçılar digər növ təsnifat sistemlərini təklif etmişlər; bura fonoloji disqrafiya,[19] dərin disqrafiya və dayaz disqrafiya daxildir, lakin bununla məhdudlaşmır.[14]
Disqrafiyanın simptomları çox vaxt göz ardı edilir və ya tələbənin tənbəl, həvəssiz, diqqətsiz və ya narahat olması ilə əlaqələndirilir. Disqrafiya diaqnozu qoymaq üçün aşağıdakı simptomların hamısı olmasa da, bir çoxu olmalıdır:[2][3][7]
Disqrafiyanın simptomları yaşla dəyişə bilər.[21] Disqrafiya tələbələrdə emosional travmaya səbəb ola bilər, çünki onların yazısını oxuya bilmirlər və onlar həmyaşıdları ilə eyni səviyyəyə çatmadıqlarını başa düşürlər. Disqrafiya ilə birlikdə baş verə biləcək emosional problemlərə özünə inamın, effektivliyinin, motivasiyanın azalması, sosial fəaliyyətin pozulması, artan narahatlıq və depressiya daxildir.[2][7][10][18] Onlar həmyaşıdları ilə eyni nailiyyətlərə sahib olmaq üçün əlavə səylər göstərə bilərlər, lakin çox vaxt zəhmətlərinin bəhrə vermədiyini hiss etdikləri üçün məyus olurlar.[10] Disqrafiya yaşa, cinsə və zəkaya təsir göstərmədiyi üçün onu aşkar etmək çətindir.[10] Disqrafiyanı aşkar etməyə çalışmanın əsas problemi insanların öz həmyaşıdları ilə eyni məqsədlərə nail ola bilməyəcəkləri üçün utandıqlarından səlis danışıq/dərketmə və güclü sintaksis kodlaşdırması arxasında öz əlilliklərini gizlətmələridir.[10] Disqrafiyanın olması koqnitiv qabiliyyətlərin çatışmazlığı ilə əlaqələndirilmir[2] və çox vaxt intellektual qabiliyyətli insanlarda rast gəlinir, lakin disqrafiya səbəbindən onların intellektual qabiliyyətləri çox vaxt aşkar edilmir.[10]
Disqrafiyanın əsas səbəbləri tam başa düşülmür. Lakin o da məlumdur ki, disqrafiya genetik və beyin əsaslı bioloji xəstəlikdir.[2] Xüsusilə, bu, sinir sisteminin spesifik inkişaf disfunksiyasından qaynaqlanan iş yaddaşı[10] problemidir.[7] Disqrafiyada insanlar yazı üçün lazım olan beynin müxtəlif sahələri arasında normal əlaqələri inkişaf etdirmirlər.[10]
Disqrafiyası olan insanlar hərfləri və ya rəqəmləri yazmaq üçün tələb olunan hərəkətlərinin ardıcıllığını avtomatik xatırlamaqda və öyrənməkdə çətinlik çəkirlər.[2]
Xüsusi öyrənmə əlillikləri irsi ola bilər. İnkişaf disfaziyası, inkişaf disqrafiyası və inkişaf disleksiyası olan uşaqlarda bu şərtlərdən biri olan ailə üzvlərinin olması ehtimalı daha yüksək ola bilər. Genetik tədqiqatlar göstərir ki, şifahi icra funksiyaları, orfoqrafik bacarıqlar və yazı qabiliyyəti genetik əsasa malikdir. 6-cı və 15-ci xromosomlardakı genlər SLD-də rol oynaya bilər, çünki onlar zəif oxuma, zəif yazı və fonemik şüurun azalması ilə əlaqələndirilir.[18]