Adadovşanı dovşanlardan aydın şəkildə fərqlənirlər — onlar kor doğulurlar, kürk örtüyündən məhrum olurlar və yuvada böyüyürlər. Dovşanlar isə əksinə açıqgözlü doğulurlar və xəz örtükləri olur. Amerikan dovşanı istisna olmaqla bütün ev dovşanları yeraltı yuvalarda yaşayırlar. Yerüstü yerlərdə yaşadıqda isə, çox zaman dərin və mürəkkəb yerlər seçirlər. Ev dovşanları adətən qruplardan kənarda yaşamır. Adadovşanı ümumiyyətlə digər dovşanlardan daha böyükdür, qulaqları daha uzundur və onların kürklərində qara nöqtələr var. Həmçinin digər dovşanlar hələ də tam əhliləşdirilməmişdir — onlar tez-digər vəhşi heyvanlar kimi çıxış edirlər.
Adadovşanlarının böyük, oval bədənləri var. Uzunluğu 10 sm-dən artıq olan böyük qulaqları yırtıcılar kimi uyğunlaşmasına misal ola bilər. Ev dovşanlarının uzunluğu və çəkisi 20 sm uzunluğundan və 0.4 kq ağırlığından və 50 sm-dək və çəkisi 2 kq-dək olur. Ev dovşanlarının kürkü, ümumiyyətlə, uzun və yumşaq, qəhvəyi, boz və tünd rəngli rənglərlə işlənir. Qısa quyruq böyük miqdarda qəhvəyi kürk (Amerika dovşanlarının üstündə ağ) ilə örtülmüşdür[2].
Adadovşanlarının böyük, güclü arxa ayaqları var. Ön ayaqları üzərində beş barmaq, arxa ayaqlarında dörd barmaq vardır. Barmaqlar pəncələrlə sona çatır. Ev dovşanları — barmaqla hərəkət edən heyvanlardır; barmaqlarının uclarına dirənirlər[3].
Adadovşanlarının yumşaq damağının üstündə yerləşən bir qırtlaq qapağı olduğundan (udduqları istisna olmaqla), burunla nəfəs almaları məcburidir. Adadovşanlarının bir-birinin ardınca bir araya gələrək iki ədəd incisor dəsti var. Bu əsasda onlar gəmiricilərdən fərqlənə bilərlər[4]. Karl Linney əvvəlcə gəmiricilər sinfinə dovşan və gəmiriciləri birləşdirdi. Sonradan ayrıldılar, əksinə, çoxlu oxşarlıqlar konvergent təkamülün nəticəsidir. Ancaq son DNT testləri və ortaq bir atanın kəşf edilməsi, dovşan və gəmiricilərin ortaq mənşəli olduğuna dair fikirlərini təsdiqlədi, buna görə də indi tez-tez ümumi takson olan Gəmiricilərdə birləşdi[5].
Adadovşanları bağırsaq həzminə sahibdirlər. Həzm prosesinin çox vaxt yoğun və kor bağırsaqda baş verir. Ev dovşanlarının kor bağırsağı mədəsinin təxminən 10 qatından ibarətdir və yoğun bağırsaq ilə birlikdə onların mədə-bağırsaq traktının təxminən 40% -ni təşkil edir. Kor bağırsağın unikal muskulturası ev dovşanlarının bağırsaq traktının elyaflı materialı daha asan digestible maddənin ayırmalarına imkan verir; lifli maddə nəcis kimi çıxır, daha çox qidalanma isə mükəmməl zəncirlə doludur və cecotroph kimi çıxır. Sekotrof dovşanların sağlamlığı üçün zəruri olan böyük miqdarda minerallar, vitaminlər və zülallar ehtiva edir. Onlar qidalanma ehtiyaclarını təmin etmək üçün sekotrof yemək; mükəmməl membran bağırsaqlarda daha çox həzm üçün qida maddələrinin mədənin asidik mühitindən keçməsinə imkan verir. Bu proses dovşanların ehtiyac duyduqları qidaları öz qidalarından çıxarır[6].
Adadovşanlar qurban heyvanlardır, buna görə də həmişə ətraf mühitə baxırlar. Potensial bir təhlükə ilə qarşılaşdıqda, dovşan dondura bilər və araziyi araşdırmağa başlaya, sonra yer üzündə pəncələrlə sərt vuraraq özünə gələnləri xəbərdar edir. Adadovşanları çox geniş bir fikir sahəsinə sahibdir və bunun əhəmiyyətli bir hissəsi başlarının üstündəki yerin ümumi nəzərinə verilir[7].
Adadovşanları yırtıcılardan qaçırlar, bir ziqzaq tərzində atlayaraq bir maneralar edirlər; dovşan tutulduğu halda, arxa ayaqları ilə güclü bir vuruş təmin edir. Dovşanların təsirli bir şəkildə əzilməsinə imkan verən güclü, güclü dişlər də qaçmağa kömək edir[8].
Adadovşanları və dovşanlar əvvəllər 1912-ci ilə qədər Rodentia (gəmiricilər) kimi, daha sonra yeni qaydada Lagomorpha (dovşankimilər) kimi təsnif olunmuşdular.
Adadovşanlarının yaşayış sahələri talalar, meşələr, çəmənliklər, çöllər və su-bataqlıq əraziləri əhatə edir[36]. Adadovşanları qruplar şəklində yaşayır və ən məşhur növlər, yeraltı yuvalarda yaşayan və tez-tez böyük bir sistemə daxil olan vəhşi dovşan ("Avropa adadovşanı" kimi tanınır).
Cənubi Amerikada adadovşanları böyük amerikan mübadiləsi nəticəsində ortaya çıxdı. Bu qitənin əksər hissələrində yalnız bir növ adadovşanı təmsil olunur — tapetlər (onlara "Braziliya" və ya "meşə dovşanları" da deyilir). Eyni zamanda, Cənubi konusunun əksəriyyətində də adadovşanlarına rast gəlinmir.
Ev dovşanı vəhşi (Avropa) adadovşanınınəhliləşdirilmiş növüdür. İnsanıar həm ev heyvanları, həm də ət, dəri və yun formasında, eləcə də laboratoriya işlərində təcrübəli heyvanlardan istifadə edir. Dovşanların bir çox cinsi var. Dovşan yetişdirən heyvandarlıq sənayesi dovşan yetişdirilməsi adlanır.
Adadovşanı, eksperimental araşdırmada istifadə edilən ən çox istifadə edilən laboratoriya növlərindən biridir[37]. Adadovşanının bədəni mikroblar, viruslar və fiziki amillər də daxil olmaqla bioloji maddələrin təsirinə çox həssasdır, buna görə də tibb və bioloji sənayedə terapevtik və profilaktik preparatlar hazırlamaq və sınaqdan keçirilir. Adadovşanlarında dərman və immunobioloji preparatların istehsalında pirojeniklik tədqiqatları aparılır.
Laboratoriya heyvanları, ağ siçan, siçovul və qvineya donuzcuqları ilə yanaşı, adadovşanı da antivirus vaksinlərin antigen fəaliyyətini göstərmək üçün istifadə olunur və quşlar oftalmik üsulların inkişafı və qiymətləndirilməsində eksperimental bir obyektdir.
↑Smith, Andrew T. rabbit // Encyclopædia Britannica (Standard Edition). Chicago: Encyclopædia Britannica, Inc. 2007. 2015-01-18 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2019-03-05.
↑Goodwin, George Gilbert; Drimmer, Frederick. The Animal kingdom: the strange and wonderful ways of mammals, birds, reptiles, fishes, and insects; a new and authentic natural history of the wildlife of the world, Volume 1. Cornell University. 1954. səh. 246.
↑Goodwin, George C. Small mammals. Cornell University. 1962.
↑Ruedas; French; Silva; Platt II; Salazar-Bravo; Mora; Thompson. "A prolegomenon to the systematics of South American cottontail rabbits (Mammalia, Lagomorpha, Leporidae: Sylvilagus): designation of a neotype for S. brasiliensis (Linnaeus, 1758), and restoration of S. andinus (Thomas, 1897) and S. tapetillus Thomas, 1913". Publications of the Museum of Zoology, University of Michigan. 205. 2017. ISSN0076-8405.
↑Н. А. Балакирев, Е. А. Тинаева, Н. И. Тинаев, Н. Н. Шумилина; Под ред. Н. А. Балакирева. "Кролиководство". — М.: "КолосС", 2007. — 237 с.: ил. — (Учебники и учеб. пособия для студентов высш. учеб. заведений). ISBN 978-5-9532-0578—8. § "Кролик как объект, используемый при проведении научных исследований". Стр. 224–226.