Sədi (fars. سعدی شیرازی; təq. 1210[1], Şiraz, Fars ostanı, Xarəzmşahlar dövləti[4][5] – 9 dekabr 1292[2][3], Şiraz[3]) – orta əsrlər fars ədəbiyyatının, qəzəl janrının ən görkəmli nümayəndələrindən biri. Sədinin əsərləri dünya ədəbiyyatında həm bədii keyfiyyəti, həm də daşıdığı dərin ictimai-sosial əhəmiyyətinə görə yüksək qiymətləndirilir.
Sədi Şirazi | |
---|---|
fars. سعدی شیرازی | |
Təxəllüsü | سعدی |
Doğum tarixi | təq. 1210[1] |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 9 dekabr 1292[2][3] |
Vəfat yeri |
|
Fəaliyyəti | şair, yazıçı |
Əsərlərinin dili | fars dili |
Janr | qəzəl |
Tanınmış əsərləri | |
Sədi Şirazi Vikimənbədə | |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Şirazda doğulan Sədi gənc yaşlarında ərəb ədəbiyyatını və İslam biliklərini öyrənmək üçün Bağdada köçür. Dağıdıcı monqol istilalarından sonra, Sədi səfərə çıxmaq qərarına gəlir və ömrünün böyük qismini İraqı, Anadolunu, Suriyanı, Misiri, həmçinin Mərkəzi Asiyanı və Hindistanı gəzməyə, orada yaşayan insanların həyat tərzi ilə tanış olmağa həsr edir. Doğma Şirazına ahıl yaşlarında qayıdır.
Sədinin ən məşhur əsərləri "Bustan" (1257) və "Gülüstan"dır (1258). "Bustan" lirik janrda yazılmış islami nəsihətlərdən, dini baxımdan ədliyyə, təvəzökarlıq, bərabərlik kimi keyfiyyətlərin tərifindən ibarətdir. Bundan savayı əsər dərviş mədəniyyəti haqqında məlumat verir. "Gülüstan" epik formada təqdim edilmiş əhvalatlardan, lətifələrdən, hikmətli sözlərdən, məsləhətlərdən və qısa şeirlərdən ibarətdir. Hər iki əsər 1654-cü ildə alman dilinə tərcümə edilərək ilk dəfə avropalılara təqdim edilib.