1. Yolun dağa, təpəyə qalxan hissəsi; ümumiyyətlə, getdikcə yuxarı qalxan yer (eniş müqabili).
Dərənin o biri tayında yoxuşun başında bir atlı dayanmışdı.
Yollar uzun, yoxuş dar.
// Dik (yer), dikdir.
İndi yuvasından uçacaq quşlar; Min rəngə girəcək düzlər, yoxuşlar.
Bu anda töyşüyətöyşüyə yoxuşu dırmanan Heydərli Bayrama yanaşdı.
Cığır [Nizamini] bir yoxuşa gətirib çıxardı.
// sif. Yuxarıya qalxan.
O indi evlərinə tərəf uzanan yoxuş bir cığırı dırmanırdı.
2. məc. Çətinlik, dar gün mənasında. Hər yoxuşun bir enişi olar. ( Ata. sözü ).
