прил. см. yuxarıdakı
sif. Yuxarıda, yüksəkdə, hündürdə olan. [Şiraslan öz-özünə deyirdi:] Əgər o yuxarıkı turşsu, bax, o qocaman palıdın altında olsaydı, … onda bütün yolç
верхний
yuxarıkı