ZİNGİLDƏMƏK
гл. 1. анцӀ вун, ацӀранцӀ авун, ацӀранцӀун, цӀурун (кицӀи); 2. зинг (зинг-зинг) авун.
глаг. скулить; визжать: 1. издавать визг (о собаке); завизжать; визгнуть 2. перен. производить визгливые звуки (о человеке)
Полностью »f. 1. Zingilti səsi çıxarmaq. Buruq-buruq bacalardan çıxır tüstü, ağ duman; Küçələrdə it soyuqdan zingildəyir, üşüyür
Полностью »