[ər.] сущ. куьгьн. куьгьне грамматикада: тӀварцӀиэвез.
ZƏMİR1 ə. 1) ürək, qəlb; 2) sirr; 3) iç, batin; 4) daxili məna. ZƏMİR2 ə. qrammatikada: əvəzlik. Zəmiri-işarə işarə əvəzliyi; zəmiri-qaib üçüncü şəxs