ZƏRBƏÇİ
прил., сущ. куьгьн. кӀвенкӀвечи; zərbəçi briqada кӀвенкӀвечи бригада.
sif. köhn. Zərbəçiliklə əlaqədar olan; qabaqcıl. Zərbəçi fəhlələr. Zərbəçi briqada. // İs. mənasında
Полностью »I сущ. ударник, ударница (передовой работник производства) II прил. ударный: 1. связанный с ударничеством
Полностью »