1. İti bıçağın və ya başqa iti alətin ucu ilə yaranın və s.-nin üstünü azacıq kəsmək. Həkim yaranı çərtib, irini çıxardı.
– Məhərrəmlikdə kərbəlayı altıaylıq uşaqların başını çərtirdi…
// Keçmişdə: qan almaq və b. məqsədlə bədənin bir yerini iti bıçağın ucu ilə azacıq kəsmək.
2. Misgərlik, zərgərlik və b. sənətlərdə xüsusi alətlə çərtik açmaq.
3. Yonmaq, ucunu itiləmək. Karandaşı çərtmək. – [Salmanov:] Mən heç yazmağa başlamamışam.
Bayaqdan qələmi çərtirdim.
4. məc. Üstüörtülü danışmaqla sataşmaq, toxunaqlı söz atmaq; sancmaq.
[Mirbalayev:] İkincisi də … o nə sözdür, çərtirsən?