ÜSULLU
1. прил. игьтиятлу, игьтиятдалди кар (гьерекат) ийидай; мукъаят; 2. нареч. игьтиятлувилелди, мукъаятдиз.
1. sif. Ehtiyatlı, ehmallı, üsulla, ehtiyatla işgörən, hərəkət edən. Üsullu adam. Üsullu hərəkət. 2. bax üsulluca
Полностью »разг. I прил. осторожный. Üsullu adam осторожный человек, üsullu hərəkət осторожные действия II нареч
Полностью »I. s. methodical, orderly II. z. 1. methodically, 2. carefully, cautiously, guardedly
Полностью »