ƏLÇİM

I
(Cəlilabad, Füzuli, Göyçay, Kürdəmir, Qarakilsə, Lənkəran, Masallı, Oğuz, Salyan, Yardımlı, Ucar)
əl boyda təmiz daranmış yun. – Bir əlçim yun qırx-əlli qram gələr (Ucar); – Əlçim düzəldir yığır üst-üsdə, so:ra bir-bir əyrir (Oğuz); – Əlçim əl boyda yuna di:lir (Salyan)
II
(Salyan)
ovuc. – Mə: bi əlçim duz versənə
Əl damı (Gədəbəy, Goranboy) – 1. mətbəx; 2. artıq şeyləri yığmaq üçün evin yanında tikilən kiçik dam. – Əl damıne:t <damına get>, bir şey hazırra yimə: (Gədəbəy). Əl daşı (İmişli) – əl dəyirmanı, kirkirə
ƏLÇƏ-ƏLÇƏ
ƏLDAŞİ
OBASTAN VİKİ
Əlçim
Əlçim — yuyulub didilərək təmizlənmiş yunu daranmış yunun asan əyirmək məqsədilə hazırlanan əl içi boyda yun. Yunu daramaq üçün xüsusi daraqdan (yun darağından) istifadə edirdilər. Didilib hazırlanmış yunu yun darağı ilə darıyır, daranma zamanı yun sümək və ya əlçim (əlçək, əlçin) şəklinə salınır.

Значение слова в других словарях