туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) кутуг тавур, абурсуз, намусдик хкӀадай кар авурдаз туьгьмет, туьнбуьгь. Жуван ар, айибни намус Тийижир авам хъсан туш. С. С. Михеннат. Айибни эхна, хъуьруьнни эхна, АвунатӀани адан рикӀ за тӀар. Б. С. Дустагъда авайдан умуд. Гзаф къакъра яна вуна, Чир тахьана жуван айиб... А. Ал. Муьжуьдар. Шамсидал айибни алачир. 3. Э. Муькьвел гелер. Гьайиф хьи, пул хьайила, инсандиз айибдикай къайгъу амач || ЛГ, 1992, 23. ӀV. 2) ( чӀехи гьарфуналди - А ) итимдин хас тӀвар: Айиб.
* айиб авач арал. хьайиди хьана, къайгъу авач. Айиб авач, - фикир авуна ада, - Къведа квезни, гьерекатмир, са вахтар. А. Ф. КьатӀ-кьатӀ авур зунжурар. Де айиб авач. Зал хъуьрейтӀани, квез са кеф хьуй лагьана, суьгьбетдив эгечӀна. И. В. Зарафатни керчек.
* айиб авун гл., ни вуж, вуч авур кар, гьерекат чӀуруди яз гьисабна туьгъметун. Юлдашар, зун мийир айиб - Зи къаридихъ вил хьана зи... С. С. Дуьньядикай кефи хана. Айиб мийир, ар чӀугуниз Даим вичин пешевайди. С. С. Сад акуна заз. Минет хьуй, зун мийир айиб, Белки, зи гьал бейгьуш ятӀа. С. С. Кьулан СтӀалрин кустарнада.
* айибар авун \[гъун, гун\] гл., ни низ \[ нел, квел \] туьгьметар, туьмбуьгьар авун. Виликди хьиз, ачух хъуьруьн, къугъунар. Жезмач гила, халкьди айибар гуда... - Куьн патахъай гуда чна чан мегер, -лугьуз айибар гуз чпел хъуьрена. А. Ф. КьатӀ-кьатӀ авур зунжурар. Айиб мийир, инсан я, - лагь дустариз. Е. Э. Дустариз.
* гьар са гуьзелдик са ~ жеда; жузун ~ тахьуй.