сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) инсан мягьтелардай агьвалат. Гьавадин аламатрихъ галазни ам таниш тир; адаз цифералди ва маса аламатралди марфар къун, алахъун ва маса крар чир жедай. А. Ф. Лянет. Лезги чӀалан аламатар чӀехи я... А. С. Ашна авай папан гъиляй Гъуьл акъатна, аламат. С. Аламат. 2) мягьтел жедай кар, тахьай хьтин гьакъикъат. еке кар (крар ) -Аламатар тахьайтӀани, чешне къачуз жедай крар, заз чиз, абурухъ санбар ава. Б. Гь. Заз эвера. Бирдан... Самбурвийриз такур хьтин аламат акуна: хуьруьз агъадихъай балкӀанрал алай, пияда дестеяр, гъиле тфенгар аваз, Къуръандин сураяр зикир ийиз-ийиз, гьахъзава. Гь. Къ. Четин бахт.
* аламат(ар) авун гл., ни масадбур мягьтел жедай кӀвалахар, гьерекатар кьилиз акъудун. - Я хизан сагъ хьайибур, квез абуру лезги чӀалалди акъатзавай газет кӀелуналди аламатар ийидай хьиз яни... А. Ф. Лянет. Зани кӀвалахзава, халкьдиз менфят гузва. Ви хиял я, Ризвана аламатар ийизва. Учитель! 3. Э. Мехъер кьуьл туш.
* аламат(ар) къалурун гл., ни-куь низ; рикӀел алачир, гуьзлемиш тавур, тийизвай кар (крар) кьилел гъун. Сад Аллагьди къалурна заз аламат. Е. Э. Цилингар.
* аламат хьун гл., вуж тажуб хьун, мягьтел хьун. Папан акьул акваз жед вун аламат. Е. Э. Камаллу паб. Аламат жедай кӀвалахар мадни гзаф жезва. Я. Къ. Папан пул.