Ӏ араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри. -ра 1) са вуч ятӀани расун патал, кьилиз акъудун патал ишлемишдай затӀ, шей. Гьукуматдин гьар са алат Яваш жеч, хци хьана чи. С. С. Айрупалан. Герек тир алатар, затӀар, Тамам ийин вири шартӀар, Вядедамаз эчӀичӀ ратӀар, Техил фад гатун патал. С. С. Ахварай аватун. Тадиз фена са гадади Багьа алат хкана. Ш. Э. Мурадов. Вуч кими я. Амма чӀехи юлдашди алат гвачиз мелез фидай идет авачирди рикӀел гъана. Б. Гь. Заз эвера. Мехъерални межлисрал язамач лагьана чна чи халкьдин алатар - зуьрне, кфил, чуьнгуьр, ЧӀагъан - гадарун дуьз яни. К, 1989, 29. ӀӀӀ. Лежбердин асул алатар яз хьайи туьрез, вик, гьар, хевелагар, араба, алерар, мукал, ругунар ва маса алатар алай вахтара музейрин экспонатар хьанва. К, 1991, 22. Ӏ. Синоним: тадарак. 2) куьч. къуват. Бакуда азербайжан чӀалал акъатзавай "Экинчи" газетдиз ада ( Алкьвадар Гьасан эфендиди. - А. Г.) Кавказдин мусурманар вири ва гьа жергедай яз Дагьустандин халкьарин бейсавадвилин ахварай авудзавай са алатдиз хьиз къимет гана ва а газетдин редактор Зердабидиз вичин разивал малумарна. М. М. Виш йисарин имтигьан.