араб, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) яцарин къуватдалди пар ялдай кьве чарх квай улакь. Вичин акьул вичиз ширин, Шумуд ахмакьдиз за чирин, Вад югъ я арабад серин, ХъуьтӀуьз кӀваликай хкатда. С. С. Къуьлуькай хкатда. 1930 - йисара дагълух районри государстводиз гузвай техил арабайра аваз Белиждин станциядал кьван агакьардай. И. Тагьиров. Яшамишрай къуллугъчияр пайдахдин кӀаник. Арабада аваз чуьлдай арандин Дагъдин хуьруьз чӀулав къванер гъиз хьана. А. Къ. Миграгъа авай мискӀин. Виликдай арандавай гьар са хуьре арабаяр расдай сад-кьве устӀар жедай. Р. 2) куьч. яцари ялдай кьадар улакьдин пар. Са араба чуьхверар гваз.. Е. Э. Испик малла Велиметаз.
* арабадал(ди) къуьрер кьун гл., ни лап регьятдиз фикирда авай къаст(ар) кьилиз акъудун. БолъкӀевикри чпин рехъ дегишарна. Эхир абур гъавурда акьуна. Гена хъсан хьана. Абуру вучатӀани арабадалди къуьр кьадай амал ийизва. 3. Э. Муькъвел гелер
* арабадин вад лагьай чарх урус \[ пятое колесо в телеге \[ в колеснице \] сущ.; вуж гзафбур эгечӀнавай карда герек туширди. Общий, виридан кардик абуру чпин пай кутазвач, жемятдизни абур гила арабадин вад лагьай чарх хьиз герек ама. Гь. М. Ирид къаш.