|| ВЕРДИШУН гл., ни-куь вуж-вуч; -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; вердишар || вердиш тавун, вердишар || вердиш тахвун, вердишар || вердиш хъийимир 1) сада масад (инсанди инсан ва я гьайван) къурхувал авачиз са вуч ятӀани чирун. Пакамахъ къарагъайла, къайи цяй беден чуьхуьн - им заз адет хьанвай кар тир ва гилани яз ама. И карди зи беден мекьивилиз дурум гуз вердишарна. М. Ш. Рагъ къаршиламишзава. 2) табиярун. Гьар атайда чун вердишар ийиз, гъиле кьуна лашар. С. С. Гьуьрият.