м (мн. ветры) külək, yel; ◊ бросать слова на ветер boş-boş danışmaq, havayı danışmaq; бросать на ветер деньги pulu sağa-sola sovurmaq; всё пошло на ветер hamısı hədər getdi; держать нос по ветру zamanəyə uyuşmaq; идти куда ветер дует möhkəm əqidəsi olmamaq, tez-tez fikrini dəyişdirmək; ветер в голове (у кого) yelbeyindir, başında bir şey yoxdur; ветер занёс; ветром занесло sən hara bura hara; ветер свистит в карманах cibində siçan oynayır; говорить (болтать) на ветер havaya danışmaq, boş-boş danışmaq; ищи (догоняй) ветра в иоле nahaq axtarma, tapılan deyil; подбитый ветром 1) yüngül, qızdırmayan (isti olmayan paltar haqqında); 2) yüngül, dingiliş (adam).