ВЫРВАТЬ I
сов. 1. qoparmaq, dartıb çıxartmaq, çəkmək; ветер вырвал дерево с корнем külək ağacı kökündən qopardı; вырвать больной зуб ağrıyan dişi çəkmək; 2. dartıb almaq, qapıb almaq, əlindən qapmaq; вырвать письмо из рук məktubu əlindən qapmaq (qapıb almaq); 3. məc. qoparmaq, zorla almaq, məcbur etmək; вырвать признание etirafa (boynuna almağa) məcbur etmək; ◊ вырвать из сердца (кого, что) ürəyindən çıxartmaq (yaddan çıxarmaq), вырвать с корнем bax корень.
ВЫРВАТЬ II
сов. безл. dan. qusmaq, (geri) qaytarmaq.