сущ.; тӀимил вахт. Зугьре гъвечӀи верен акъваз хьана, хиялри тухвана. А. И. Самур. ГьакӀ ятӀани, шад юкъузни, кьулай тир, Ва рекьидай герендани мекьи тир, Анжах са ваз лугьузва за лайлай хьиз: «Чухсагъул ваз, чухсагъул ваз, кӀаниди!» А. С. Чухсагъул ваз. ЧӀав геренрив алцума! Геренар гъеленар лугьудай кӀусарикай жеда. Ф. Б. Миф. * са \[гъвечӀи\] герен( да)
* герен-герен нар. мукьвал-мукьвал, арадай лап тӀимил вахт фейила. Цавун юкьваз мукьва жезвай ракъини вижеваз чими ийизвайтӀани, герен-герен чинрихъ галукьзавай шагьвардин лепейри зегьемвал алудзавай. Б. Гь. Заз эвера. свас, герен-герен рак ачухиз, заз килигиз, хьфизвай... М. Б. Спелар. Усмана герен-герен малла Магъамедакай хабарар кьаз хьана. С. Ярагъви ашукь Уьзден.