( ГУРАРАР т-б ) сущ.; -и, -а; ар, -а кьакьандиз акьахун патал кӀвачер эцигдай кӀарар аваз раснавай затӀ. Тахтадин гурари чун кьвед лагьай мертебадиз акъудна. ЛГ, 1992, 25. ӀӀ.... ваз минет хьуй, чи гурарин кӀане авай дакӀардай жуван кӀвачериз жедай са абур алай къапар акъудна алукӀа... С. М. ЦицӀигъ-наме. Цаварик за кутазва къе гурарар... А. С. Эхь, зав дамах гва. Гурарар гзаф тикбур тиртӀани, мугьманар игьтиятдал эвичӀна хъфена. И. В. Белки адан къене зунни авай жеди. # гурарин хел, гурара акьахун, гурарай эвичӀун, гурарай агъуз, гурарай виниз, гурарин кьилел.