ГЪИЛИБАН

сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра са ни ятӀани лагьай вуч хьайитӀани ийиз гьазурди, куьмекчи. Ялцугърин хуьруьн тарих 1734 - йисуз Члахъ Сурхаян гъилибанри Къазикъумухдал гьужум авур Надир шагьдин аксина дявеяр авур вахтунал гьалтзава. К. К. Риваятар. Ирид вацра женг чӀугурдалай Кьулухъ Сам-Саман гъилибан Эмир Кагъидин ханвал себеб яз Миграгъни муьтӀуьгъарнай. М. М. "Лезги руш"Лезгинка. Чи къуьлуьникай веревирдер. Къачагърин и гъилибанрив. Садни са гаф раханач. Ш. Ю. «Кукудин» къимет. Синонимар: тумухъан, вач-хъша.

ГЪИЛЕРА
ГЪИЛИКУН

Digər lüğətlərdə