ГЪУЬР

(-уь, -е, -ер) 1. un; къуьлуьн гъуьр buğda unu; гъуьруьн хапӀа un xörəyi; гъуьр регъуьн üyütmək, çəkmək (dəyirmanda buğda, arpa və s.-ni una çevirmək); 2. məc. toz, ovuntu; кукран гъуьр ağac ovuntusu, tozu (qurd düşmüş ağacda); * гъуьр ягъун a) üstünə un səpmək, un tökmək, unlamaq; b) etnoqr. rəqs zamanı bəyin ata-anasına, ən yaxın qohumlarına un vurma adəti (oğlan toyunun sonunda); картуфдин гъуьр kartof unu, nişasta; кӀарабдин гъуьр sümük unu.