араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) чӀехи къуллугъ гвайди. - Гьакимариз хьана хаин, Куьре хьайвал масан, наиб. Е. Э. Наиб Гьасаназ. Гьакимариз атана хъел. Е. Э. Наиб Гьасан. Авач, авач и дуьньяда Гьич са затӀни даим тир: Накь и гьаким диленчи тир, И диленчи гьаким тир. А. Ал. Муьжуьдар. Лезгийри лугьузва: чунни халкь я, чазни вирибуруз хьиз барабар ихтиярар це! Гьакимри лугьузва: бес чи лукӀар вужар хьурай 3. Р. Веси. Хуьруьн гьакимдихъ тахьайтӀа ахлакь, А жемятдин я, валлагь, язух. Ж. Гьажикъайиб халу авай чкада садни - колхоздин бригадир, председатель хъуй, я райондай атай гьакимар хьуй - авто- ритет тушир. К. М. За квез ахъайда... Терг авуна тамни гьайван Ягъийрини гьакимри, Рукар дере элкъуьр хьана Къванцин бушлух кьерериз. Н. С. Самур. Жува фена мотордал алахъдай амалар ая гила, - гьакимдин жуьреда буйругъ гузва ада. М. Б. Спелар. 2) куьгь. духтур. Гьаким ятӀа, вуна заз са чара я... Е. Э. Ярдин дерт. 3) ( чӀехи гьарфуналди - Гь ) эркекдин хас тӀвар Гьаким; -а, -а.
* гьакимдин виликай, балкӀандин кьулухъай фимир ! мисал 'гьакимдивай, балкӀандивай игьтият хуьх манадин мисал;