ГЬАЛИМА

сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра ргай затӀунин икьи яд. НекӀедин хъчарин ( ругуна хкатзавай ) гьалимади ва ( хъчар ргай циз вегьена турла хкатзавай ) гьар юкъуз ишлемишайла, хуьрек цӀурурунин гьал хъсанарда, бедендикай ракъуцӀар ( "шлак" ) хкудуниз куьмекда. ЛГ, 1999, 22. ӀX. Гьалима икӀ гьазурда са тӀурунавай... ЛГ, 2002, 21. ӀӀ. Вири шар са затӀуникай тир: ядни къван, гьалимани ракьуцӀ, гьавани бугъ, ракьни як санал, са затӀун къене авай. Ргун акъвазна. Шар кьили хьана. Винел пата чар кьуна. Ф. Б. Миф.

ГЬАЛДУН
ГЬАЛКЪА

Digər lüğətlərdə

индонези́йцы козу́лий монти́ровать несмышлёность ответвля́ть попо́вский реалисти́чно таково́й черни́нка грудно́й жи́то закопчённый зонтообра́зно озада́чить сквита́ть э́клипс тендеря fanzine genitals pseudosophistication Stef vaticide пиррихий потереть шашлык