ДИКИЙ

прил. 1. (müxtəlif mənalarda) vəhşi, yırtıcı; дикие племена vəhşi qəbilələr; дикий характер vəhşi xasiyyət; 2. məc. utancaq, adamdanqaçan, adamayovuşmaz; дикий мальчик adamayovuşmaz uşaq; 3. yabanı, cır; дикая яблоня cır alma (ağacı); 4. çöldə yaşayan, vəhşi; дикая кошка çölpişiyi; дикая утка çölördəyi; 5. adamsız, boş; adam ayağı dəyməmiş; 6. sərt, çılpaq; дикие скалы çılpaq qayalar; 7. məc. qaba, kobud; 8. qəribə, anlaşılmaz, mənasız, qeyri-adi; 9. çox güclü, çox şiddətli; ◊ дикое мясо tib. artıq ət (yara yanında).

ДИКАРЬ
ДИКО

Digər lüğətlərdə