прил. 1. gur, zil, uca (səs); 2. gursəsli; 3. dilç. cingiltili; звонкий согласный cingiltili samit; ◊ звонкая монета sikkə, metal pul; звонкая фраза gurultulu sözlər, təmtəraqlı sözlər, boş sözlər.
прил. 1. gur, zil, uca (səs); 2. gursəsli; 3. dilç. cingiltili; звонкий согласный cingiltili samit; ◊ звонкая монета sikkə, metal pul; звонкая фраза gurultulu sözlər, təmtəraqlı sözlər, boş sözlər.
-ая, -ое; -нок, -нка, -нко; звонче см. тж. звонко, звонкость 1) Громкий, отчётливо звучащий; звучный. З-ая песня. Звонкий голос. Звонкий смех. З-ая пощёчина. 2) Способный издавать звон. Звонкий лёд. З
Tam oxu »