араб, сущ.; 1) адалат, дуьзвал, гьахъвал. Татуй залум зи мейитдин чиналди, Яд кас атуй, - са инсаф авайд атуй. Е. Э. Веси; 2) регьим, мергьямат. Яр, вуна даим рикӀиз гьижран гумир, Эхир инсаф хъсан затӀ я, чан гумир. Е. Э. Ваз зи гьалдикай хабар авачни. Гьар са рикӀе инсаф кӀанда, Инсанфсузар дуьшуьш тахьуй. Ш-Э. М. Зи дуьа.
* инсаф авун гл., ни низ-квез къати ва кьетӀи рафтарвилер кьезиларун, тӀимиларун ва я эсиллагь тавун, адалат, регьим авун. Вуч тӀурфан акъатна Эминан кьилелди, Инсаф авуртӀа, бес ви гъиляй къведачни? Е. Э. Аман яр. Немсериз гьич зерре инсаф дачир. X. Т. Гьавадин пагьливан. Инсаф ая вуна, залум, Кесибариз гумир тӀун рум. С. С. Девлетлуяр, чиновникар. Са заз кьванни инсаф ая Хъсан затӀ я инсанвал. Ш. Къ. Чинеруг хьиз.
* инсаф хьун гл., низ къати ва кьетӀи рафтарвилер кьезиларун, тӀимиларун ва я эсиллагь тежедай гьалдиз атун. Инсафсузвал низ герек я, инсаф ая кӀевевайдаз, Инсаф тахьай жегьил уьмуьрдивай жедачни, ваъ лагьайтӀа. Ас. М. Гъезелар.